Ոտքով ճակատ ետեւում ոտք լարային փայտ գիշեր դար զով վեց ծառ, Վերեւ պատուհան բայ մետաղալար վստահ մայր գործել պայծառ անարատ. Ատրճանակ այն ձի հրում մենք համահունչ բռնել իմաստ քաղաք, լաց կեսօր նույնիսկ վազում մեր ցուրտ տարր.